Veel partijen claimen landbouwgrond - Integrale discussie ontbreekt
Agrariërs maken zich zorgen over de grote druk op landbouwgrond die is ontstaan. Doorde regelgeving moeten boeren extensiever werken. De energietransitie wordt uitgerold, gevolg is dat er voorstellen voor de aanleg van zonneparken boven landbouwgrond worden gedaan. Ook natuurgebieden, woningbouw en uitbreiding van industrieterreinen staan hoog op de prioriteitenlijst. Voor al deze ‘wensen’ is grond nodig. Kostbare landbouwgrond.
Tekst: Karin Stronks Foto: Betty Wassink
Rudie te Selle en Arjan Tolkamp, beide eigenaar van een rundveebedrijf en actief binnen LTO, zijn het met elkaar eens: “We merken dat iedere partij voor het eigen belang spreekt, integrale discussie ontbreekt totaal. Wij vinden dat het zo niet werkt, al begrijpen we best dat er doelen moeten worden gehaald. Maar als iets niet realistisch blijkt te zijn, zullen akkoorden opengebroken moeten worden. Nederland is klein en grote beslissingen over grond worden in de randstad genomen. Onhaalbare doelen moeten opnieuw ter discussie worden gesteld.”
“We moeten extensiveren en biodiversiteit realiseren, ook allemaal op landbouwgrond”
Grondhonger
De beide agrariërs storen zich aan het feit dat met zo’n gemak met deze druk op landbouwgrond wordt omgegaan. “Een denkfout die vaak wordt gemaakt is bijvoorbeeld dat er landbouwgrond vrijkomt als boeren stoppen met hun bedrijf. Dat is dus niet zo. Deze grond gaat over naar een ander bedrijf en blijft landbouwgrond”, geeft Rudie te Selle aan. “De vraag naar grond zal echter toenemen, ook in het extensieve Winterswijk, waardoor de prijzen gaan stijgen. Dat is met de woningnood ook zo. Veel vraag naar huizen drijft de prijzen enorm op.” Arjan Tolkamp zegt: “Als landbouwgrond voor andere doeleinden wordt bestemd en gebruikt komen wij voor problemen te staan. We zullen ergens anders voer voor onze dieren vandaan moeten halen. Waarvandaan, binnen de kringloopgedachte, is de grote vraag.”
Samenhang ontbreekt
Het steekt de boeren dat er zonneparken en industrieterreinen zijn aangewezen op landbouwgrond, ook in Winterswijk. Rudie ter Selle: “Op het terrein tegenover Obelink aan de Misterweg is een perceel aangewezen voor industrie. Vergeet niet het zonnepark aan de Masterveldweg. Dat gaat om 46 hectare zonnepanelen. Maar het zal meer grond vragen omdat het zonnepark in het landschap ingepast moet worden door beplanting er omheen.” Arjan Tolkamp vult aan: “Bovendien staat ‘natuur’ hoog op de prioriteitenlijst. We vinden dat er veel te veel in ‘blokken’ wordt gedacht. Het integrale, de samenhang, ontbreekt hier totaal. Ook boeren hebben meer grond nodig om aan de regels en wensen te voldoen, we moeten extensiveren en biodiversiteit realiseren, ook allemaal op landbouwgrond.”
Hoe moet het dan wel?
Te Selle en Tolkamp pleiten als eerste voor meer openheid. “We moeten vaak in de krant lezen over hele belangrijke plannen. Dat kan natuurlijk niet.” Rudie te Selle betoogt: “Wij vinden dat er een bredere discussie moet komen waar alle partijen bij aansluiten die landbouwgrond claimen. Dus ook de agrarische sector als grondeigenaren. Nu hebben we te maken met splintervisies, maar we moeten het integraal gaan doen. En er zullen keuzes gemaakt moeten worden. Niet alles kan tegelijk. We moeten nadenken over hoe we de ruimte zo efficiënt mogelijk kunnen gebruiken. En de vraag stellen of het klimaat-neutrale doel van 2030 nog wel realistisch is met het huidige plan van aanpak. Alternatieven bespreken, bijvoorbeeld kernenergie of waterstof maken uit overtollige ‘groene’ energiepieken. En zonnepanelen op daken. Feit is dat voor elke hectare landbouwgrond die uit de landbouw verdwijnt in Nederland en Europa er meer voedsel moet worden geïmporteerd. De vraag is: willen we dat?”