Winterswijk zit in mijn hart
Pleidooi voor geologisch museum in het centrum
Willem Hulscher laat op gezette tijden van zich horen over zijn visie op Terra Temporalis bij de steengroeve. Hij is pen- en woordvoerder vanuit een emailgroep van 250 mensen die geen heil ziet in die ontwikkeling. Benieuwd naar wie Willem Hulscher eigenlijk is, ging ik bij hem op bezoek. Het werd een mooi gesprek.
Tekst: Betty Wassink foto: privéarchief Hulscher
Een dichte bomenlaan leidt naar zijn woonboerderij, waar de nu 84-jarige Hulscher vijftig jaar geleden rondom 3000 bomen plantte met zijn gezin en vrienden. “Dat was een feest! We moesten in het begin wel de reeën proberen weg te houden.”
Indië
Hulscher kwam na de oorlog naar Nederland. “Mijn ouders kwamen totaal berooid met mij en mijn broer uit Indonesië, zonder geld, zonder baan. ‘Maar we zeuren niet, want we leven nog’, zeiden ze dan. Op school was het heel erg wennen. Mijn broer en ik waren nog nooit op een school geweest. Uiteindelijk kreeg mijn vader werk in Winterswijk. Het kostte even tijd, maar ik kreeg vriendjes en heb een mooie schooltijd gehad op school C en later het gymnasium op de HBS.
Hij studeerde natuurkunde in Leiden. Na een heel leuke studententijd en afgestudeerd in 1964 begon zijn loopbaan aan de toen nieuwe universiteit in Enschede. “Ik was een van de eerste stafleden daar. Er was geld voor nieuwe ideeën, we gingen iets nieuws maken, alles zouden wij anders en beter doen. Het was jaren zestig en zo’n tekort aan mensen, dat ze me uit militaire dienst hielden en mijn studiebeurs afbetaalden. Mijn vader heeft me enorm gestimuleerd. In die tijd was het ‘leitmotiv’, dat je je best moest doen. En dat deed je dan ook. Zo ben ik opgegroeid.”
Buitenland
Na zijn huwelijk woonde Hulscher in een flat in Enschede, die vrij snel werd ingeruild voor een huurhuis op de campus. “Ik voelde me erg betrokken bij het campusgebeuren. Door de verkoop van de flat hadden we wat geld en toen dit boerderijtje beschikbaar kwam in 1971 stimuleerde mijn vader me om het te kopen. Daar ben ik hem nog altijd zeer dankbaar voor, want ik geniet ervan.” Een samenwerkingsproject met een universiteit in Zambia bracht het gezin naar Afrika. “Na een paar jaar daar onderwijs gegeven te hebben aan een universiteit, werd ik in Enschede lid van het college van bestuur. Het boerderijtje werd verhuurd als vakantiewoning. De laatste twintig jaar van mijn werkzame leven heb ik in Thailand gewerkt voor de Verenigde Naties.” Na zijn pensioen bleef Hulscher nog 13 jaar in Thailand, waar hij zich thuis voelde. “Alleen in de zomer was ik dan hier in de boerderij. In die tijd had ik geen interesse in wat hier in Winterswijk gebeurde, hoewel mijn ouders altijd in Winterswijk bleven wonen. Toen ik ouder werd, vond ik dat ik toch meer met Nederland dan met Thailand was verbonden. Mijn wortels zijn hier. Zo kwam ik acht jaar geleden definitief in de boerderij wonen en ontmoette weer oude bekenden, wandelde veel en kreeg steeds meer contacten in de buurt. Zo groeide ook het gevoel dat ik hier hoor. Winterswijk zit echt in mijn hart.”
“Ik banjerde door de Willinks Weust als kind”Steengroeve
De steengroeve is voor hem een stuk herinnering. “Mijn vader heeft van 1946 tot 1970 bij de steengroeve gewerkt, uiteindelijk als directeur. Wij speelden daar; ik banjerde door de Willinks Weust als kind.” Zou hij geprotesteerd hebben tegen Terra Temporalis als zijn vader niet in de steengroeve had gewerkt? “De naam Hulscher is wel verbonden aan de steengroeve, maar dat is niet het motief geweest. Wat ons hier in de buurt wakker schudde, was het moment dat we ons realiseerden hoe groots de Terra Temporalis plannen waren. Dat heeft mij gemotiveerd. We vonden het als buurt te kolossaal, hebben ingesproken in de raad, maar onze mening werd niet echt serieus genomen.
Na een flyeractie voegden mensen zich bij onze groep sympathisanten. Van de 250 wonen er 200 niet hier in de buurt. Dat maakt ook duidelijk, dat het een Winterswijks probleem is en niet een probleem van de buurt alleen. Het gaat ook over Winterswijks geld. Zo ben ik steeds actiever geworden, ook naar de schrijvende pers toe.”
Alternatief plan
Hulscher is tegen een Steengroeve museum aan de Steengroeveweg. “Er moet meer gekeken worden naar de mogelijkheden van een mooi alternatief in het centrum. Een geologisch museum is een goed idee, maar in het dorp heeft allerlei voordelen, zoals de verbinding met winkels en horeca, openbaar vervoer, geen natuurvergunningen en samenwerking met de museumfabriek.” Als vrijwilliger bij de museumfabriek kent hij de gebouwen. “De hal naast de museumfabriek is in gebruik als opslag. Dat is een prima locatie, zeker ook gezien de nieuwe toegang die er komt vanaf de Zonnebrink. Bezoekers kunnen dan met milieuvriendelijke busjes naar de Steengroeve gereden worden. Want exposities en workshops kun je allemaal in dorp houden, maar voor de beleving moet je natuurlijk in de Steengroeve zijn“
De uitgave van het boekje ‘Winterswijk onder je voeten’ als tweede deel van een erfgoedreeks, inspireert hem weer. “Het moet niet te lang meer duren. Er liggen prachtige kansen bij de Morsepoort en de ontwikkelingen bij de musea in Winterswijk bieden echt kansen in het centrum. En het kost een fractie van de kosten van nieuwbouw bij de steengroeve.”